تلاش برای لذت بیشتر

فرقی ندارد در چه موقعیتی باشید، صفحه فیس بوک یا اینستاگرام که باز می شود حسرت و آرزوهای فراموش شده بر زندگی ما سایه می‌اندازند. "ای‌کاش" ها شروع می‌شوند و مقایسه با دوستان و آشنایان تمامی ندارد. "اگر" ها ، گذشته را برای پیدا کردن اشتباهات و کوتاهی‌ها شخم می‌زنند و امیدی برای آینده خوب دیده نمی‌شود. حالا دیگر تنها خود را مقصر نمی‌دانیم و فلان شخص، زمان و حتی رئیس جمهور را هم به پای میز محاکمه می‌کشیم. خوشبختی و رفاه دیگران، در یک سوی ترازو قرار می‌گیرد و افسوس و حسرتی که می‌خوریم در سوی دیگر. اینجاست که تنها چیزی به درد می‌خورد راهکاری برای خوب زندگی کردن و داشتن شادی و لذت است. کیمیایی که آینده را روشن و ترس را تبدیل به لذت کند. رواقیون باستان و فلسفه آنها برای زندگی همان کیمیا و مسکنی است که بسیاری دنبال آن می‌گردند. نمی‌توان یک فلسفه را قطعی برای همه تجویز کرد. بسته به تفکر و شخصیت هر فردی دارد که چه مسیری را برای ادامه راه انتخاب کند. با این حال رواقیون مسیری را نشان می‌دهند که عقل محور اصلی آن است و با کمی اندیشه می‌توان به مفید بودنش پی برد. هدف، رسیدن به آرامش است تا لذت زندگی بیشتر شود.

سرت را بینداز پایین و زندگی ات را بکن

همه از همایون صنعتی‌زاده و زندگی‌اش نوشته‌اند و گفته‌اند. گاهی تصور می‌شود نوشته‌ها، بزرگ‌نمایی و برای ادای دین به او است. بیشتر معرفی کسی که خوب کار کرده و به جامعه خدمت کرده و بس. آن چه بیان شده برای شناخت بهتر و بیشتر او دو چیز کم دارد، یک نگاه او به زندگی و دوم روایت زندگی روزمره و فعالیت‌هایش از زبان خودش. کتاب تازه منتشر شده «نامه‌های همایون صنعتی‌زاده به خواهرش» این دو کمبود را جبران کرده. کمبودی که حلقه گمشده چرایی تلاش و کوشا بودن او است و نتیجه آن، گذاشتن آثار بی‌بدیل از خود.